„Ciemno wszędzie, głucho wszędzie. Co to będzie, co to będzie?”
Dziady to zwyczaj ludowy wywodzący się z przedchrześcijańskich obrzędów słowiańskich. Jego zasadniczym celem było nawiązanie kontaktu z duszami zmarłych i pozyskanie ich przychylności. Święto obchodzone było przez ludność zamieszkującą Polskę w pobliżu granicy z Białorusią, na Podlasiu i w Obwodzie smoleńskim. Jest to analogiczne święto do katolickich Zaduszek.
Do tego zwyczaju nawiązał Adam Mickiewicz w ,,Dziadach części II”, gdzie opisał wzywanie dusz podczas obrzędu odbywającego się w opuszczonej kaplicy cmentarnej. Uczniowie klasy 7a , na lekcji języka polskiego, wspólnie odczytali tekst „Dziadów”. Wcześniej przygotowana dekoracja i świece stworzyły doskonałą atmosferę do wsłuchania się w przesłania, które w swym dziele przekazał wieszcz narodowy. Po lekturze, wykonaliśmy zadania utrwalające poznane treści. Zapamiętaliśmy, że w stosunku do innych trzeba postępować po ludzku, wykazywać ludzkie odruchy współczucia, pomocy, empatii; trzeba być człowiekiem.